12 jaar geleden ondertekende ik mijn tolkdiploma. Ik kijk naar foto’s van dat moment. Geen een is scherp. Ik zie wel een blije mij. Eindelijk is het zover. Eindelijk, in mijn eigen tijd. Helemaal in het moment. Een tijdperk afsluitend. En ik zie mijn geweldige studieloopbaanbegeleidster die niet meer onder ons is. Dit hele schouwspel raakt me.
Wat gebeurt er veel, altijd. Soms helemaal als je naar iets terugkijkt. Een studietijd, in mijn geval viereneenhalf jaar, is een hele periode. Zeker op die leeftijd. Ik was 19 jaar toen ik begon aan de opleiding, en ik ging op kamers omdat Limburg een beetje te ver was. Ik had al wel geproefd van het HBO onderwijs, maar nog niet van de ‘vrijheid’ van het studentenleven. Iets waar ik ook wel naar uit keek. Op mezelf, alles zelf regelen en organiseren. Steeds heb ik in een studentenhuis gewoond, bijbaantjes gehad, sporten, uitgaan. Ik kan me niet goed herinneren hoe ik dat alles gecombineerd kreeg. Ik ben het aangegaan, denk ik zo :)
Verademing
Ik kan me wel de verademing herinneren die ik had bij het ontmoeten van al die verschillende mensen. Op de opleiding lopen studenten van heinde en verre. Lekker direct in hun communicatie. Heerlijk, want zo ben ik ook. Als Limburgse moest ik wel wennen aan het multiculturele karakter van Utrecht, maar eigenlijk waren het meer mijn ouders die even moesten omschakelen, haha! Ik voelde me al snel thuis.
Focus
Er zit een groot verschil tussen de HAVO en het HBO. En die overbrugging moet je zelf afleggen lijkt het. Ineens een hele berg waar je zelf verantwoordelijk voor bent, en waarvoor je toch echt zelf in actie moet komen. En daarbij het studentenleven. Waar leg ik de focus? Bij mij lag die denk ik op de opleiding. Ik weet nog hoeveel ik te vinden was bij activiteiten in de dovengemeenschap en ik heb nog even in het bestuur van de studievereniging van toen gezeten, Signum. Toch ook het studentenleven dan…
Aanpoten
Het was in ieder geval een tijd die ik niet had willen missen. Het was veel tegelijk. Het was leren en ontwikkelen in 5D zo te zeggen. En niet alles ging naar wens. Natuurlijk niet. Ik kreeg RSI in mijn polsen, waardoor ik een tijd voor spek en bonen in de NGT lessen zat en een half jaar vertraging opliep. Ik heb meerdere theorie tentamens moeten herkansen. Opdrachten gemaakt, op een manier waar ik niet achter stond en het toch maar zo deed om het alsnog te halen. Gestopt met tolkopdrachten omdat ik er niet genoeg kon leren in mijn stage. En uiteindelijk zat ik daar wel, aan dat tafeltje met de directrice van de opleiding, mijn diploma te tekenen. Een euforisch moment dat ik heb gevierd met een geweldig feest!
Tegenwoordige tijd
Onderweg heb ik van alles meegemaakt. In het werken als tolk, verschillende opleidingen die ik heb gevolgd, in mijn persoonlijke ontwikkeling, in loondienst werken in een totaal andere functie, en als laatste in loondienst op de tolkopleiding zelf. En altijd ben ik blijven tolken. Het is en blijft een fantastisch beroep waar ik veel voldoening uithaal en waar ik graag nog lang in onderweg blijf! Evenzo in het begeleiden van tolkstudenten in de laatste fase van de opleiding. Sinds deze maand werk ik weer volledig voor mijn eigen bedrijf, dus wie weet tot snel!
Kommentare